martes, 23 de junio de 2009

Nueit de Sant Chuan.



Güe ye a machica nueit de Sant Chuan. Que prou que no cal que tos esplique qué en ye, totz lo sabetz. Pero ta yo (y ta muitos atros esclaus d'as nueits debant d'un libro) ye o diya que rematan os desamens! A os que encara tos mancan bels diyas, muito animo! Nomás ye o zaguer trango.

Aspero poder escribir más a sobent encara que ya aiga comenzipiau a treballar.


Como curiosidat tos boi a explicar lo que se fa en o mío lugar ista nueit. No se fan fogueras ni cosas d'ixas. En o mío lugar os mozetz ban recullindo os tiestos d'as farchadas d'as casas y los meten en o cobalto d'o puent d'o río. Prou que a la chent no le fa brenca goyo y en plegando a nueit se gosa meter-los dentro de casa. Manimenos siempre bi ha belún que lo ixublida.

Amás en as puertas d'as casas d'as mesachas se gosaba dixar un cardo (no como simbolo de que estase fiera sino que belún la quereba u simplament porque sí, siga mesacha, mesache, choben, biello mesmo a o cura) encara que dende fa bellas añadas ya no se fa isto (Con o goyo que me feba de reyir-me d'as bezinas que en salir de casa suya se trobaban con semejante cardo...).


Bueno, no dixa d'estar una tradizión más, curiosa, fata, como lo beigatz. Pero lo que cal agora ye ixublidar-se d'os desamens!


Goyoso estiu ta totz!