sábado, 22 de mayo de 2010

A luna


Ista ye una foto que plego de fer fa bells menutos a la luna. No ye una maraviella d’imachen, la he feita como he puesto ya que o mío telescopio no tien l’adaptador ta camara y he habiu de fer-la como he puesto, a pulso, con l’obchetiu enfocando enta la lente… No sé como no ye salida encara piyor. Con tot y con ixo me pareix una imachen polida, que transmite tranquilidat, ixa tranquilidat que cal desfrutar de cabo ta quand más que más en comencipiar a estar farto d’estudear, como en soi yo agora.Ye una pasada d’alufrar-la en plegar-le a luz de canto ya que se veye os cráters con tot o suyo relieve. Con tot y con ixo, no he visto garra selenita ni garra animal fabuloso como fa tiempo dición de viyer bells scientificos.
Con ista dentrada nomás tos quereva convidar a que de cabo ta quand puyetz l’ambiesta a l’atra metat, a metat superior, a la d’a luna y as estrelas, a la d’os suenios, aon a tranquilidat ye omnipresent, que ya tendremos tiempo d’estar en a metat inferior……

3 comentarios:

Aragonía dijo...

No conoszeba a tuya afizión a la fotografía astronomica. Me fa muto goyo ista imachen tan lunatica.
Fortal abrazo

Charrabís dijo...

que en ye de polida a foto... m'ha feito tamién muito goyo, contina fendo-ne más, que fa muit maja, nino. Un abrazo!!!

Alberto dijo...

Aragonía, en verdat, no tiengo brenca afición a la fotografía astronomica, encara que me fería goyo de saber-ne, pero ¡bi ha tantas cosas d'as que me fería goyo de saber!

Charrabís, ista ye a foto d'o principiante. He prebau de fer-ie bella más manimenos no han saliu bien, y no me veigo capaz de fer fotos a atra cosa que no siga a luna porque mis medios son prou limitados.

Salut a os 2.