sábado, 30 de octubre de 2010

O Samaín, a nueit d'animas.

Maitín en amagar-se o sol por l’horizont comencipiará o Samaín, con o que comencipa o nuevo anyo celta.

T’os celtas, en ista nueit, a zaguera nueit d’octobre ta nusatros, rematava l’epoca d’a cullida y comencipiava l’epoca d’a escuridat en a que en a primera nueit a finestra que dividiva o mundo d’os vivos y o d’os muertos disparixeva. Os espritos tornavan t’o mundo d’os vivos y vagavan por os camíns. Os vivos ta proteixer-se d’els, dixavan comida en as puertas d’as casas. A isto cal adivir atra tradición celta que consistiva en tallar as capezas d’os enemigos y fer-las servir como pozal u metendo-les una viala dentro ta que totz la viyesen, que pareix que garra relación teneva una tradición con l’atra, manimenos con o paso d’o tiempo se chuntoron en o que se conoix como a nueit d’animas, que en bels puestos encara se conoix como Samaín. En muitos puestos d’a nuesta geografía preban de conservar ista tradición fendo asabelas actividatz como fan en os lugars de Trasmoz y Radiquero (d’aon son as crabazas d’o fundo d’o blog).


Agora son os ninos os que más gosa cilebrar ista fiesta, cosa que me fa asabelo goyo, manimenos habrían de saber d’aon viene ista fiesta, qué significava, qui yeran/son/somos os celtas y por qué ye una fiesta que se ha expandiu por tot o planeta.
¡Goyoso Samaín, nueit d’animas ta totz!





2 comentarios:

Argantonios dijo...

Una grandísima noticia que todavía se sigan celebrando estas tradiciones en pueblos como Trasmoz.

¡Salud!

Argantonios dijo...

Bueno, y en Radiquero, por supuesto, que se ha pasado nombrarlo.